Dzień 2 z 22. Czym jest PTSD

Zgodnie z DSM-V (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) czyli klasyfikacją zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego Zespół Stresu Pourazowego stwierdza się gdy:

A. Wystąpiła ekspozycja na śmierć, zagrożenie śmiercią, poważne zranienie lub przemoc seksualną przejawiająca się w jeden lub więcej z poniżej wymienionych sposobów:

1. Bezpośrednie doświadczenie zdarzenia traumatycznego

2. Bycie świadkiem (osobiste) zdarzenia, które przytrafiło się innym

3. Uzyskanie informacji o tym, że ktoś z bliskich ( rodzina, przyjaciele) uczestniczył w zdarzeniu traumatycznym. W przypadku śmierci lub zagrożenia utratą życia członka rodziny/ bliskich przyjaciół zdarzenie musi być nacechowane przemocą lub przypadkowe

4. Doświadczanie powtarzających się lub ekstremalnych ekspozycji na awersyjne szczegóły zdarzenia traumatycznego zazwyczaj w trakcie wykonywania obowiązków służbowych. Nie obejmuje pośredniej ekspozycji na zdarzenia traumatyczne poprzez media elektroniczne, telewizję, filmy lub zdjęcia.

B. Występują intruzje (niechciane i mimowolne myśli, stany lub wspomnienia) w jednej z następujących form:

1. Powtarzalnych mimowolnych wspomnień związanych z traumatycznym zdarzeniem,

2. Koszmarów sennych dotyczących traumatycznego zdarzenia,

3. Reakcje dysocjacyjne (polegające na rozdzieleniu, odłączeniu lub ograniczeniu niektórych funkcji psychicznych np. percepcji, pamięci, tożsamości lub uwagi), których nasilenie może być zróżnicowane: od krótkich epizodów do kompletnej utraty świadomości.

4. Intensywny lub przedłużony dyskomfort występujący po ekspozycji na wspomnienie traumy.

5. Wyraźna fizjologiczna reaktywność (drżenia, napięcie w ciele itp.) po ekspozycji na bodźce związane z traumatycznym zdarzeniem.

C. Uporczywe i wymagające wysiłku unikanie bodźców związanych z traumą.

D. Negatywne zmiany w myśleniu i nastroju, które zaczęły się lub nasiliły po zaistnieniu traumy (2 z 7 muszą być spełnione):

1. Niezdolność do przypomnienia sobie kluczowych informacji na temat zdarzenia traumatycznego.

2. Uporczywe (i często zniekształcone) negatywne przekonania i przewidywania siebie samego lub świata („jestem zły”, „na każdym kroku może zdarzyć się coś złego”).

3. Uporczywe, nadmierne obarczanie winą siebie lub innych za spowodowanie traumatycznego zdarzenia.

4. Uporczywe negatywne emocje związane z traumą (strach, złość, poczucie winy lub wstydu).

5. Znaczne zmniejszone zainteresowanie (przedtraumatycznymi) ważnymi aktywnościami.

6. Poczucie wyobcowania od innych.

7. Niezdolność do odczuwania pozytywnych emocji.

E. Związane z traumą zmiany w pobudzeniu i reaktywności, które rozpoczęły się lub nasiliły w momencie zaistnienia traumy (2 z 6 muszą być spełnione):

1. Drażliwość lub agresywne zachowanie.

2. Autodestruktywne lub lekkomyślne zachowania.

3. Nadmierna czujność.

4. Nadmiernie silna reakcja na niespodziewane bodźce (tzw. wzdrygnięcie).

5. Problemy z koncentracją.

6. Zaburzenia snu.

F. Zaburzenie trwa dłużej niż miesiąc (ważne kryterium, ponieważ początkowo u większości osób mogą występować wyżej wymienione objawy)

G. Zaburzenie powoduje klinicznie istotny dystres lub upośledzenie funkcjonowania społecznego, zawodowego lub w innych ważnych dziedzinach życia.

H. Przyczyną objawów nie jest choroba ani używanie substancji.